Okyanus

O ana kadar bilmiyordum. "İçinde okyanus biriktiren bir insanın kıyısı olmazmış"

Bu cümleyi ilk okuduğumda tam anlamıyla kavrayamamıştım. Algım kapalı değildi ama içindeki derinliği sezmekte zorlanıyordum. Okyanusların bir sınırı olmalıydı, bir yerlere ulaşmalıydı, eninde sonunda karayla buluşmalıydı… Öyle sanıyordum.

Meğer bazı şeyler ancak yaşanarak öğreniliyormuş. Seni kaybettiğimde konuşmayı unuttuğumu fark ettim. Çünkü senden önce ve senden sonra kimseyle gerçekten konuşmuyormuşum. Ağzımdan çıkan kelimeler sadece ilkel seslerden ibaretmiş; anlam taşısa bile, karşı tarafa ulaşamayan, bir yankıdan öteye geçemeyen cümleler kuruyormuşum.

Sensiz kaldığımda anladım: İçimde biriken tüm sözler, hangi dudaktan dökülürse dökülsün, anlamını yitirecek. Çünkü bazı okyanuslar sonsuzdur; ne kıyısı olur ne de varacağı bir yer. Ve ben, içimde dev dalgalar taşırken, hiçbir zaman kıyıya vuramayacağım.