Tam kelimelere ihtiyacım olduğu anlarda buluyorum kendimi. Ama elimden kağıda dökülecek her söz, her titrek harf, başıma büyük dertler açacakmış gibi hissediyorum. Korkum varlığımdan daha ağır; göğsümde bir gölge gibi büyüyor, her nefeste beni biraz daha yutuyor. Bu korku bana değil, zarar verebileceğim sevdiklerime dair. Susmak, bu dünyada geçirdiğim en zor sınav oldu; çünkü ilk kez, ayakta kalmak için hiçbir şey yapmamalıyım.
Oysa belki de tam tersi, bir şey yapmam gereken o yerdeyim.
Eğer kalkışırsam eyleme bu sefer yerdeki tek ben olmayabilirim.
Keşke tek bu yerde olmasaydım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder