Düşünme

Kelimelerimi nasıl ifade edeceğim konusunda biraz kaygılıyım. Sanırım, ne kadar uğraşsam da bir sonuca varamayacağım. Sadece "sanırsamalarım" için bir şeyler söyleyebilirim. Ama sonuçta, hala kendimin bile farkında olamadığı bir şeyleri kendi kendime kendiliğinden fark ettirmeye çalışıyorum. Buna rağmen, yaşamımdaki ironiyi fark etmekten kendimi alamıyorum. Son zamanlarda, biraz daha düzenli olduğumu düşünüyorum. Ama belki de bu durum düzensizliğimi artık bir düzen olarak kabul ettiğimden olabilir. Sanki diyorum kendi kendime kaderim bir kurşun kalemle yazılmış gibi ve her düşünce benden bir parça alıp götüren muhteşem bir silgi. Bu yüzdendir ya ne kadar düşünürsem o kadar kayboluyorum.