Korkular mı? Başlangıç?

    Saklanmak zorunda kaldığım bu yerleşkeden artık kaçmam gerektiğini hissediyorum. Bir yerlere ait olma hissinin artık canımı yakmasına izin vermemek ve ait olmak yerine bir yerlerde olmak hissine daha fazla sarılmak istiyorum. Neden her verdiğim karar kısa bir süre sonra hayal kırıklığına sebebiyet veriyor inan anlamakta güçlük çekiyorum. İnan dediğime bakma şu aralar inandığım her şeyi daha derinlemesine sorguluyor bir tür ya da bin tür kaybolmuşluk hissiyle boğuşuyorum. Bakma bu denli kederli olduğuma oldum olası bir şeylerden dolayı hep kendimi anlaşılmaz hissediyorum. Her seferinde işte tamam bu sefer çıkıyorum bu kabuktan derken yine tekrar ve tekrar başa dönüyorum. Sanki tüm duyguları hissetmiş tüm acıları yaşamış tüm keyifleri tatmış ve yolun sonuna gelmiş kök saldığı yerlerden artık ayrılması gereken bir çınar gibi hissediyorum kendimi. Lakin öyle bir yanım var ki sanki daha her şeye yeni başlamış küçük, tek başına çaresiz ve savunmasız bir yaprak parçası gibi savrulup duruyorum. 

    Sonunda bir yere ait olup bir yerde durmak dileğiyle...