Düşünme

Kelimelerimi nasıl ifade edeceğim konusunda biraz kaygılıyım. Sanırım, ne kadar uğraşsam da bir sonuca varamayacağım. Sadece "sanırsamalarım" için bir şeyler söyleyebilirim. Ama sonuçta, hala kendimin bile farkında olamadığı bir şeyleri kendi kendime kendiliğinden fark ettirmeye çalışıyorum. Buna rağmen, yaşamımdaki ironiyi fark etmekten kendimi alamıyorum. Son zamanlarda, biraz daha düzenli olduğumu düşünüyorum. Ama belki de bu durum düzensizliğimi artık bir düzen olarak kabul ettiğimden olabilir. Sanki diyorum kendi kendime kaderim bir kurşun kalemle yazılmış gibi ve her düşünce benden bir parça alıp götüren muhteşem bir silgi. Bu yüzdendir ya ne kadar düşünürsem o kadar kayboluyorum. 

Kayıp

Sessizliğimin, parçalanışının sesiydi bu,

Sensizliğimin, sessizliğe evrilişinin son yankısıydı.

Varloşumun, son kayboluşuydu bu,

Varlığıma vurulan darbelerden ilki olmasa da sonuncusuydu.

Kırılganlığımın, güçsüzlüğümün göstergesiydi bu,

Kendi gölgesiyle bile yarışamayan benim çaresizliğimdi.

Kimsesizliğimden kaçabileceğime, son inanaşımdı bu,

Varolamadığım benliğimde, son yitirilişimdi.

Zamanının Esiri

Seninle yanlış zamanda karşılaştık. 

Belki yanlış kararlarla tanıştık. 

Ne zaman buluşmak istesek, olmadı kısmet,

Yanlış zamanlamanın yükü ağır geldi, artık anlıyorum, sensizlik müebbet. 

Belli ki birbirimize geç kaldık, olması gerekenler olmuş sonunda da olsa anladık .

Lakin

Fıtratında beni sevmek yokmuş, sev diyemem

Kaderime yazılmamışsın, isyan edemem

Lakin... 

Kaderin cilvesine boyun eğmek zorundayım, 

Bu aşkın günahı bende, utancı sende kalsın... 

Güller

Gözyaşlarımın aktığı toprakta filizlenen güller, bir çiçek bahçesine dönüşür mü acaba?

Sonsuz karanlık gecelerin ardından şafak söker mi yine günün birinde?

Gökyüzündeki yıldızların sayısı, bu acıyı hafifletmeye yetmiyor. 

Ama belki de bu zorlu yolda bir ışık hüzmesi gösterir bize yolu.

Bir süre sonra... 

Gözyaşlarımın aktığı toprakta filizlenen güller, umutlarımızı yeşertiyor, derinlerde yaşatıyor.

Belki de bu çiçeklerle dolu bahçede, yeniden doğarız, yeniden yaşarız.

Her şeye çabucak inanma yıldızlarda, güller gibi yalanmış... 

Rastlantı

 Denk mi gelmiştim gözlerine bir satırda hatırlamıyorum , yazılmış herhangi bir kelime seni gözümün önünden ayırmama engel oluyorsa yandım ben. Tanıyor muyum ki seni? Anlamama izin verecek misin ki sevda sokağında ki denk gelişlerimizi? Ben neden her kaybolduğum da senin sokaklarında gezinirken buluyorum bedenimi. Neden her saat seni gösteriyor bana, yelkovan akrebi kovalamalıyken neden ben senin gözlerinden kaçarken, bulunuyorum.

 Belki de bu yüzden aşkın deli gözyaşlarına boğuluyorum, çünkü sen benim için sadece bir yabancısın ama aynı zamanda hayatımın anlamısın. Belki de seni tanımıyorum ama kalbim senin adını sürekli fısıldıyor, ruhum senin ruhuna susamış durumda. Bana aşkın karanlık sırlarını anlat, beni seninle tanıştırmaya izin ver ve beni sonsuz sevginle sar.

Yonca

Toprağından sökülmüş dört yapraklı yongacanın, koparılmış iki yaprağı gibiydim ortadan iki ayrılmış ve tüm şansımı kaybetmiştim. Sen bulamadığım tüm huzurumu helak edip, hayatımın geri kalanını bulanık bir karmaşanın içinde yaşamama neden oldun. Ama yine de, seni sevmenin getirdiği umutla hayatta kalmaya devam ediyordum.