Bir şeylerin sonuna doğru ilerlediğimi fark ediyorum. Az önce yıpratıcı olan her an şimdi biraz daha hüzün dolu. "Başladı mı?" diye sorduğumu hatırlıyorum. Fakat bu soru kulağımda yankılanmaya başladığı an aslında yolun sonuna neredeyse birkaç adım kaldığını anlıyorum. Neredeyse bir buçuk yıl gitti ömrümden, fakat neden hala başlamamış gibi hissediyorum? Sanırım cevap vermekte zorlanacağım, yine birden fazla sorunun muhatabı olacağım. Neyse, nasıl olsa cevap versem de vermesem de sona geliyorum.
Kendim için çok büyük bir adım atmış olsam da, insanlık için bunun bir karşılığı var mı diye düşündüğümde bu, bence karşılıksız kalan bir soru cümlesi olacak.
Bu konulara şimdilik çok fazla kafa yormaktansa hatıratıma birkaç umut cümlesi kazıyabilirim.
"Unutma yolun başında veya sonunda olman önemli değil! Sadece yolda olman önemli."
"Hatırla ne kadar zor olursa olsun her zaman bir sonuçla karşılaşacaksın."
"Artık anla yaptığın ve yapacağın her şey sadece seni mutlu etmeli."
"Kabullen sadece ve sadece yaşadığını kabullen. Çünkü sen bu sonucun her santiminde vardın."
"Hisset yaşadığını ve yaşadığın her an gelişip değiştiğini hisset."
Yok olmak için varolduğun bu dünyada her anın tadını çıkarmayı ihmal etme.
Sevgilerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder